امیرحسین کاوه، فعال صنعتی و عضو اتاق بازرگانی در یادداشتی عنوان کرد: وقتی جنگی دفاع مقدس می‌شود که در برابر مهاجمی غاصب و دژخیم که برای آوارگی مردم کشورت دندان تیز کرده، به میدانِ دفاعی آمده باشی.
در دفاع مقدس؛ در مقابل تو ارتش و یا جبهه‌ای از دشمنان است که از اتاق‌های جنگ ویران‌گر هدایت می‌شوند، هستی و نیستی تو و بدبختی و سختی برای مردم تو را می‌خواهند؛ و اما تو و من باید جانانه با او بجنگیم و از جان و مال خود و نزدیکان خود به میدان بیاوریم و مهاجم به خاک و حیثیتِ وطن و مقدسات‌مان را بیرون کنیم. حالا در این دفاع و جهاد مقدس اگر کشته شوی شهیدی جاویدان خواهی بود. در دفاع مقدسِ کشور ما، با تقدیم ده‌ها هزار شهید و جانباز و میلیارد‌ها هزینه‌ی مالی با افتخار تمام، شر دشمن پلید؛ کم شد.
اتاق جنگ اقتصادی
و اما حالا میدان، میدانِ جنگ و دفاع در جهادِ اقتصادی شده است. آیا این دفاع هم مقدس است؟ به راستی چرا تقدس دفاع اقتصادی در مقابل مهاجمی که با همه‌ی ابزارهای مالی و اقتصادی به جنگی تمام عیار با ما آمده و شالوده‌ی اقتصادی وطن را نشانه گرفته، برجسته نشده است؟!
دشمنی که با تحریم‌ها و تهدیدها، جنگی احزاب‌گونه به راه انداخته و مردم ایران را نه ۸ سال که بیش از ۴۰ سال با جاسوسانِ ورزیده‌ی اقتصادی داخلی و مهاجمان علنی خارجی، به سختی و مشقت انداخته و اتاق‌های جنگ‌اش نه فقط از کشورهای مهاجم که مستقیم در وزارت خزانه‌داری آمریکا علیه ایران در حال برنامه‌ریزی و عملیاتی جامع و آفند و ریختن آتش ناامنی و بی‌اعتمادی بر سر اقتصاد ایران است. باید بپذیریم که این جنگ مقدس اقتصادی بیش از جنگ نظامی به ما ضربه کاری زده است.
ضربات خاموشی که به روشنی استخوان بندی کشور جمهوری اسلامی را نشانه گرفته و پوکی استخوان را برایش تدارک دیده و در مخیله خود می‌خواهد با اندک تهاجم نظامی بعدی این شجره‌ی طیبه را فرو ریزد. باید بپذیریم که در این جنگ اقتصادی، منسجم و با وحدت به میدان نیامده‌ایم. نه قوا هماهنگ بودند و نه پشتیبانی مردم که در خط مقدم این جهاد هستند، به اندازه کافی در مسیر درست هدایت شد!
جنگ اقتصادی؛ هم اتاق جنگ می‌خواهد و هم فرماندهی میدان! رصد تحرکات و سیاست‌ها و برنامه‌های دشمن و خنثی سازی آن هوشمندانه و سریع باید باشد. به راستی اتاق جنگ اقتصادی ایران در کجا و کدامین ساختار کشور برپا شده است؟! کدام قرارگاه در حال رصد تحرکات دشمن پیش رو است و راهبرد ما برای عقب راندن دشمن واقعی چیست؟ لشکر و تیپ و گردان و تک تیرانداز ما در این جنگ اقتصادی همه جانبه کجا پشتیبانی می‌شوند؟ نکند گردان‌های رزمی تولیدی در میدان جنگ اقتصادی؛ توسط توپخانه‌ی خودی با قوانین ناجور در شرایط جنگ اقتصادی گلوله باران و یا منهدم شوند؟
اولویت اصلی
در زمان جنگ به فرمان امام اولویت اصلی دفاع مقدس بود. آیا هم اکنون نیز در اولویت هر تصمیم اقتصادی در کشور، آثار آن مد نظر قرار می‌گیرد؟ آیا منفعل کردن رزمندگان این جنگِ پیچیده و نرم، خواست دشمن نیست؟ آیا برای رزمندگان خط اول دفاع اقتصادی که می‌شناسیم، در اولویت اول تجهیزات ارسال می‌کنیم و تطبیق و تنقیح قوانین پشتیبانی کننده در قرارگاه‌های فرماندهی را تدارک دیده‌ایم؟ به نظر باید این دفاع اقتصادی را هم مقدس و در اولویت شمارند؟ باید رفتار تهاجمی دشمنان را خوب شناخت و در برابر آفند آنها پدافند کرد و حرکات ستون پنجم نفوذی را گزارش نمود.
شهدای دفاع مقدس ماندگار و جاویدان شدند و تا ابد عامل افتخار کشور. باید نگذاریم این جنگ، تلفات از ما بگیرد؛ چون کشته‌شدگان در جنگ اقتصادی را مدال نمی‌دهند. اهمال در برپایی اتاق جنگ اقتصادی و نداشتن استراتژی دفاعی اقتصادی و ایجاد قرارگاه تاکتیکی تولید و تجارت به مثابه رفتن به جنگ و روی میدانِ مین با دست و پا و چشم بسته است.
