تامین منابع جدید ارزی با افزایش فروش نفت

رییس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق بازرگانی تهران درباره احتمال افزایش درآمدهای نفتی ایران به دنبال روی کار آمدن جو بایدن در جایگاه رییس جمهوری آمریکا اظهار کرد: افزایش صادرات نفت ایران به سناریوهای مختلفی بستگی دارد که اگر هم محقق شود به سرعت نخواهد بود. ترامپ نسبت به ایران موضع گیری داشت و از سیاست فشار حداکثری استفاده کرده بود، اما اگر رییس جمهور جدید رویکرد متفاوتی داشته باشد، روزگار بازار نفت ما از تاریکی به روشنایی خواهد رسید.
محمدرضا پدیدار در گفت وگو با ایبِنا تصریح کرد: این امید وجود دارد که با پذیرش برجام و رفع محدودیت های صادراتی با توجه به در نظر گرفتن کف صادراتی ۷۰۰ هزار و ۷۰ بشکه در روز و سقف صادراتی یک و نیم میلیون بشکه در روز، می توانیم هدف های توسعه ای و تامین نیازهای ارزی را محقق کنیم. با توجه به اینکه براساس مصوبه اوپک می توانیم تا سقف دو میلیون و ۶۰۰ هزار بشکه نفت تولید و صادر کنیم اگر به صورت مرحله ای اقدام کنیم یعنی ۶ ماهه سال ۲۰۲۱ حدود ۸۰۰ هزار بشکه در روز صادرات داشته باشیم و ۶ ماهه دوم سال ۲۰۲۱ به سقف صادرات یک و نیم میلیون بشکه برسیم و در سال ۲۰۲۲ نیز روزی دو میلیون تا دو و نیم میلیون بشکه صادر کنیم، اقتصاد ملی ایران بسیار شکوفا و فعال خواهد شد.
وی ادامه داد: با افزایش صادرات نفت و درآمدهای نفتی، بدون شک منابع ارزی بیشتری عائد اقتصاد ایران خواهد شد و علاوه بر تعادل بازار ارز، دست دولت نیز در اقتصاد و تامین نیازهای ارزی بازتر خواهد شد.
رییس کمیسیون انرژی و محیط زیست اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه نقش مواد هیدروکربوری در اقتصاد تمام کشورهای دنیا حائز اهمیت است، تصریح کرد: اینکه بعضا در محافل حرفه ای و غیرحرفه ای مطرح می شود که دوره نفت در حال تمام شدن است را قبول ندارم. کشورهایی که قدرت صادراتی نفت در جهان را دارند کمتر از ۳۰ کشور و کشورهای دارای منابع هیدروکربوری نیز کمتر از ۵۰ کشور هستند؛ بنابراین با توجه به این محدودیت و رشد جمعیت در جهان (فارغ از کرونا سد بازدارنده ای که در مصرف سوخت و جابجایی و حمل و نقل ایجاد کرد) تا سال ۲۰۳۵ روند افزایشی مصرف نفت خام را خواهیم داشت. در نتیجه ایران در موقعیت ژئوپلتیکی خود به عنوان مرکز بیضی انرژی جهان، باید براساس استفاده از این ذخائر نفتی و گازی اثبات شده، برنامه ریزی کند.
به گفته پدیدار، برخی اظهارنظرها مبنی بر برداشت صیانتی و غیرصیانتی است و ما باید با توجه به استفاده از مزیت های اقتصادی، تصمیم بگیریم که چه میزان از نفت را مصرف کنیم و چه میزان را به عنوان ثروت برای نسل های آینده باقی بگذاریم؟ این یک تصمیم گیری هوشمندانه است که متاسفانه در کشور ما وجود ندارد و نمی توانیم اولویت های امروز و فردا را از هم تفکیک کنیم تا بتوانیم تصویر جامع و و واقع گرایانه از وضعیت عرضه و تقاضای تجارت آینده نفت را برای ایران در سبد انرژی جهانی متصور شویم.
وی در پایان تاکید کرد: باید رویکرد استراتژیک با رعایت صیانت از ثروت ملی حاصل از نفت را به جای صیانت از خود نفت داشته باشیم، چرا که مجموعه منابع هیدروکربوری، ثروت حاصل از نفت است که باید در این مورد به تفاهم ملی برسیم و تصمیم سازان ما شجاعانه وارد میدان شوند تا افق های پیش روی خود را برای استفاده بهینه از تولید نفت برای اهداف ملی و همچنین درآمدزایی در عرصه بین المللی ترسیم کنند.