به گزارش روابط عمومی پژوهشکده بیمه، شرایط متغیر اقتصادی با جهت‌گیری به سمت جهانی شدن، علاوه بر ایجاد عدم اطمینان در تصمیمات اقتصادی، بر تعهدات اشخاص و مؤسسات نسبت به یکدیگر تأثیر گذار بوده و به رکود ناشی از نگرانی‌ها و انتظارات روانی منجر شده است.
ضمانت‌نامه ابزاری رایج در جهان است که جهت اطمینان بخشیدن به صاحبان پروژه‌ها ارائه می‌شود و بر اساس آن ریسک صاحب پروژه به ضامن منتقل می‌گردد. در بند الف ماده ۹ قانون «حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی» که اخیراُ به تصویب شورای نگهبان رسیده است، به منظور ارائه انواع ابزارهای تضمین مورد نیاز بخش تولیدی و خدماتی کشور، دولت مکلف شده زمینه‌های قانونی لازم برای تأسیس و شکل‌گیری فعالیت مؤسسات تضمین غیردولتی را پس از لازم‌الاجرا شدن این قانون فراهم آورد. در این راستا طرح پژوهشی “پیشنهاد دستورالعمل مربوط به نحوه تأسیس و چارچوب فعالیت مؤسسات تضمین” در پژوهشکده بیمه انجام شده است. در این مطالعه ضمن بررسی چارچوب فعالیت مؤسسات تضمین، تجربه سایر کشورها در حوزه ضمانت‌نامه بیمه‌ای تشریح شده است. با توجه به این که تجربه صدور ضمانت‌نامه در ایران توسط بانک‌ها، صندوق ضمانت صادرات و صندوق حمایت از تحقیقات و توسعه صنایع پیشرفته وجود دارد، مطالعه اجمالی نیز در خصوص ویژگی‌ها و شرایط صدور ضمانت‌نامه توسط این نهادها انجام شده و در نهایت دستورالعمل مربوط به نحوه تأسیس و چارچوب فعالیت مؤسسات تضمین ارائه گردیده است.
علاقه‌مندان جهت دسترسی به متن کامل طرح پژوهشی « پیشنهاد دستورالعمل مربوط به نحوه تاسیس و چارچوب فعالیت مؤسسات تضمین » می‌توانند به نشانی http://www.irc.ac.ir/fa-IR/Irc/4944/Articles/view/16040/1268/ مراجعه نمایند.
