ضرورتی به نام کنترل نقدینگی

دبیرکل انجمن اقتصاددانان ایران معتقد است: ترکیب عوامل برون زا و درون زا باعث شده که اقتصاد ما در چنین وضعیت خطیری قرار گیرد. پیمان مولوی در گفتگو با ایبِنا با بیان اینکه عوامل مختلف برونی مانند تحریم ها و فشارهای ناشی از کرونا بر کسب و کارها و همچنین بلوکه شدن منابع مالی ایران در کشورهای مختلف تاثیر خود را بر سیاست های پولی و مالی گذاشته است، اظهار کرد: اقتصاد ایران ۴۰ سال در تحریم بوده و گاهی با فشارهای حداکثری شرایط سخت تری را تجربه کردیم که طبیعتا بر سیاست های اقتصادی مانند اهداف بانک مرکزی نیز تاثیر گذار بوده است.
وی ادامه داد: عوامل برون زا تاثیر خود را بر سیاست های بانک مرکزی و اقتصاد ایران گذاشته و محدودیت های بسیاری را نیز به همراه داشته، اما باید مشکلات و محدودیت های داخلی را نیز اصلاح کنیم. 
دبیرکل انجمن اقتصاددانان ایران افزود: یکی از متغیرهای برون زا، تحریم هاست که بر اقتصاد ایران تحمیل شده است. از سوی دیگر کمبود منابع مالی ناشی از تحریم ها و همچنین فشارهایی که کرونا بر اقتصاد وارد کرد هم تبعات منفی خود را ایجاد کرد.
مولوی اضافه کرد: این د رحالی است که درآمدهای ارزی نفتی به شدت کاهش یافت و در نتیجه سیاستگذاری ها به درستی نتیجه بخش نبود. با این وجود حالا برای بهبود این شرایط باید برنامه و چشم اندازی ویژه ای داشته باشیم؛ برنامه داشتن یعنی برنامه ای که خروجی آن می شود اقتصاد آلمان، سوئیس و …
وی گفت: با توجه به مشکلات و محدودیت های بیرونی که بر اقتصاد تحمیل شده باید عوامل تاثیرگذار درونی مانند رشد نقدینگی را اصلاح و کنترل کنیم. رشد نقدینگی باید به سرعت کنترل شود چرا که در صورت لغو تحریم ها نیز اگر باز هم تولید نقدینگی داشته باشیم، مشکلات هم به قوت خود باقی می ماند.
به گفته دبیرکل انجمن اقتصاددانان ایران، ریشه نقدینگی در افزایش مخارج دولت است که این افزایش مخارج کسری بودجه را به همراه دارد و به دنبال آن دولت ها برای اینکه بتوانند ادامه مسیر بدهند دست به هر کاری می زنند و نتیجه آن افزایش پایه پولی و مشکلات دیگر خواهد بود. در نتیجه باید تمام این سیکل کنترل شود.
مولوی ادامه داد: مورد بعدی حفظ ارزش پول ملی است که باید در دستور کار قرار گیرد تا با اصلاح سیاست های داخلی بتوانیم فشارهای بیرونی را به بهترین نحو مدیریت کنیم. با نگاهی به نمودار روند ارزش پولی ملی نیز مشاهده می کنیم که در تمام دوره ها ارزش پولی ملی کاهشی بوده است. این امر نشان می دهد که نه تنها بانک مرکزی، بلکه اقتصاد ایران الزاما اقتصادی مبتنی بر افزایش واقعی قدرت برابری پول نبوده است.
به گفته این کارشناس اقتصادی، متاسفانه در این سال ها هر زمانی که پول داشتیم وارد بازار شد و سعی کردیم با روش های مختلفی که کارآمد نبود قیمت ارز را ثابت نگه داریم که به واسطه نبود رشد اقتصادی نیز به اجبار فنر ارزی رها شد و و قدرت خرید مردم کاهش یافت.
وی با بیان اینکه اقتصادی که رشد سینوسی دارد و برنامه ای برای رشد اقتصادی ندارد با مشکلات اساسی روبرو خواهد و اینکه بخواهیم این وضعیت را فقط به سیاست های بانک مرکزی تعمیم دهیم استدلال بی پایه و اساس است.