به گزارش روابط عمومی پژوهشکده بیمه، شاید پدیده کرونا ویروس، در قرن ۲۱ به‌عنوان یک ریسک نوظهور تلقی گردد، ولی به لحاظ ماهیت و ظهور چنین عواملی، نمی توان آن را پدیده‌ای نو در قامت جهانی توصیف کرد. در سال ۱۹۱۸، دنیا تجربه تلخی را از ظهور آنفلولانزای اسپانیایی که از آن به مرگبارترین بیماری مُسری تاریخ یاد میشود، چشید اما پیدایش COVID-19 را می توان شاهکاری در ایجاد تحولات زود هنگام اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی دانست، تغییرات ملموس و محسوسی که بعضاً خواسته یا ناخواسته باعث تحولات زندگی و مسیر آن شد و هر روزه شاهد و ناظر این دگرگونی‌ها هستیم. آنچه مسلم است، آثار و نتایج حقوقی که کرونا ویروس بر روابط تجاری، سیاسی، اجتماعی و پیمان‌ها از خود بجای خواهد گذاشت، تا ماه‌ها و شاید سال‌ها قابل درک و پیش‌بینی نباشد. اینکه تأثیر واقعه‌ای پیش‌بینی نشده تحت عنوان فورس ماژور یا هاردشیپ، چه اثراتی در بلندمدت بر تعهدات و روابط نشأت گرفته از قراردادها خواهد گذاشت و اینکه مسئولیت قراردادی طرفین قرارداد بر اثر این پدیده نوظهور در مقابل یکدیگر چیست موضوع این مقاله است.
بر پایه این گزارش در این مقاله همچنین با احصاء وجوه افتراق بین دو دکترین فورس ماژور (قوه قهریه) و هاردشیپ (سختی)، و با توجه به خلأهای قانونی و فقدان قوانین مدون در صنعت بیمه، سعی شده است آثار حقوقی ناشی از COVID-19 را در دسته مشیت الهی (ACT of GOD) قرار داده و بعنوان عامل فورس ماژور در قراردادهای بیمه که باعث رفع مسئولیت از بیمه‌گر می‌گردد، واکاوی و بررسی شود.
نشست ارائه این مقاله، ساعت ۱۳:۰۰ روز چهارشنبه ۲۴ دی‌ماه ۹۹ از طریق وبسایت همایش به نشانی http://seminar.irc.ac.ir/ پخش خواهد شد و به کلیه شرکت‌کنندگان گواهی حضور اعطا میشود.
