به گزارش ستاد خبری بیستمین جشنواره چاپ، اسماعیل امینی گفت: در وهله اول به نظر می‌سد حوزه چاپ ارتباطی با کارهای هنری و فرهنگی نداشته باشد و بیشتر کاری صنعتی محسوب شود اما علاوه بر مشخصات فنی و تکنیکی در چاپ با محتوا نیز مواجه هستیم. این موضوع از لحاظ گرافیک و زیبایی‌های بصری و هم محتوا و زبان نوشتاری و فارسی اهمیت پیدا می‌کند. لذا در کنار داوری‌های متعدد که از سوی صاحب‌نظران حوزه‌های مختلف چاپ انجام می‌شود، خود کسانی که در صنف چاپ فعال هستند باید رقابت‌های این چنینی داشته باشند و منحصر به جشنواره نشود.
وی افزود: توجه به بحث زیبایی‌شناسی و زبان فارسی از سوی جشنواره موجب می‌شود کسانی که در این حرفه کار می‌کنند برای ارتقای کیفیت کارشان حساسیت نشان دهند و این موضوع قطعا در جذب مشتری موثر است. به هر حال این تلاش‌ها باید مدون باشد و استانداردهایی برای آن تعریف شود، همچنین الگوهایی تعریف شود که کسانی که فعالند آن الگوها را بشناسند و بعد بر اساس آن بتوانند کار خود را ارتقا دهند.
امینی با بیان اینکه برگزاری جشنواره در اجرای آیین‌نامه‌ها و قانون‌ها تاثیری ندارد، ادامه داد: توجه به زبان فارسی در جشنواره تنها صورت تشویقی دارد. معمولا تولیدکنندگان به انتخاب اسم و استفاده از جملات زیبا برای محصول اهمیت می‌دهند. این موضوع در جشنواره دیده می‌شود و الگویی به جامعه معرفی می‌شود. اما برای رعایت آیین‌نامه و مقررات جشنواره کافی نیست. بخشی از این جریان مربوط به امور اجرایی و مجوز دادن است که شاید تاثیر چندانی نداشته باشد.
امینی ادامه داد: بخش دیگر مربوط به این است که هر کسی در حوزه خواندن و نوشتن کار می‌کند باید درک کند که زبان فارسی متعلق به حکومت یا فرهنگستان زبان فارسی نیست، زبان فارسی میراث ملی مشترک ماست، مانند میدان نقش جهان اصفهان، تخت جمشید، مسجد گوهر شاد است. ما خودمان باید آن را حفظ کنیم و به زیبایی و رشدش اهمیت دهیم و لازم نیست که حتما انتظامات داشته باشد. اگر محصولی بخرید که روی آن به خط انگلیسی نوشته شده و در آن غلط املایی باشد طبیعتا به اعتبار کیفیت آن محصول بی‌اعتماد خواهید شد. کسی که به صورت کار اهمیت می‌دهد حتما به کیفیت هم اهمیت می‌دهد.
این فعال حوزه ادبیات درباره اهمیت زبان فارسی در محصولات چاپی گفت: بخش قابل توجهی از حوزه چاپ به فرهنگ وابسته است و به حوزه کتاب هم محدود نمی‌شود. بسیاری از مسائل را از طریق چاپ منتقل می‌کنیم و هنجارها را می‌سازیم. بنابراین فکر می‌کنم کسانی که دغدغه فرهنگی دارند و در مسائل فرهنگی صاحب‌نظر هستند باید به این موضوع توجه کنند که انتقال فرهنگ فقط از طریق کتاب و نشریات نیست. بخش بزرگ‌تری که تیراژش از کتاب بیشتر است، صورت‌های دیگر پیام‌رسانی از قبیل پیام‌های تبلیغاتی، بیلبوردها و بسته‌بندی‌ها است.
اسماعیل امینی در پایان یادآور شد: من در برخی کشورها دیده‌ام که برای طراحی یک کالای تجاری از بهترین گرافیست و هنرمند دعوت می‌کنند، اعتبار آن هنرمند هم به اعتبار آن محصول اضافه می‌کند و می‌گویند این طراحی اثر فلان هنرمند برجسته است. ما در کشور خود ندیده‌ایم که در طراحی کالاهای تجاری و بسته‌بندی محصولات از اساتید برجسته استفاده کنند مگر اینکه در طراحی لوگوها این کار را انجام دهند. متأسفانه برخی هنرمندان ما فکر می‌کنند اگر کار تجاری انجام دهند از اعتبار هنری‌شان کم می‌شود، در حالی که کار تجاری هم بخشی از فرهنگ و زندگی ماست. گمان می‌کنم میان صنعت، تجارت و هنر باید آشتی ایجاد شود و اگر این جشنواره بتواند قدم اول را در این راه بردارد کار بزرگی است.
