تکنولوژی از عوارض دیابت می‌کاهد

دکتر امیر کامران نیکوسخن، مدیرعامل انجمن دیابت ایران و رئیس هیئت‌مدیره شبکه بیماران غیر واگیر، در حاشیه مراسم یک روز با دیابت که به همت شرکت نوو نوردیسک پارس برگزار شد با اشاره به اهمیت دستگاه تست قند خون برای افراد دیابتی، توضیح داد: یک بیمار دیابتی از ۲ بار در هفته تا ۶ بار در روز نیاز دارد که قند خون خود را کنترل کند؛ به‌خصوص دیابتی‌های نوع یک و افرادی که دیابت بارداری دارند. اما  مشکل عمده این بیماران درکشور ما این است که نوارهای تست قند خون در کشور ما بیمه نیستند. فقط بیمه ارتش، این مورد را برعهده گرفته و بیمه سلامت قول داده که آن را در برنامه کار قرار بدهد. اما بیمه تامین اجتماعی هنوز اقدامی در این خصوص انجام نداده و برنامه‌ای اعلام نکرده است.
نیکوسخن با اشاره به اینکه بیشترین بیماران دیابتی بیمه تامین اجتماعی دارند، تشریح کرد: متاسفانه تهیه نوار تست قند خون گاهی دشوار می‌شود. نمونه خارجی آن اگر پیدا بشود، هزینه بالایی به بیمار تحمیل می‌کند و متاسفانه نوارهای داخلی وجود ندارند. خرید باید از طریق آنلاین صورت گیرد و مشکل اینجاست که بسیاری از افراد دیابتی سالمند هستند و امکان خرید ندارند.
او ادامه داد: مشکل دیگر اینکه برخی از شرکت‌های بیمه ادعا می‌کنند باید برنامه‌ای مشخص برای میزان تست خون افراد وجود داشته باشد و وزارت بهداشت در این بخش کاری نکرده بود. سال ۱۳۹۸ دو انجمن حمایت از بیماران دیابتی، نقشه‌راهی را تهیه کردند که همان سال به وزارتخانه ارائه شد. ما در بهار امسال، برنامه آن را مشخص کردیم و توسط  وزارت بهداشت به همه شرکت‌های بیمه و به دانشگاه‌ها ابلاغ شد. در بهمن‌ماه ۱۴۰۰ شورای عالی بیمه را مجاب کردیم که بسته خدمات درمانی دیابتی‌ها و نیز نوارهای تست قند خون را در پوشش بیمه قرار دهند اما متاسفانه هنوز بیماران دیابتی نوارهای تست قند خون را به‌صورت آزاد تهیه می‌کنند .
او در ادامه سخنانش گفت: استفاده از سنسورهای تست قند خون برای یک کودک که بین ۶ تا ۱۰ بار باید قند خون را چک کند، بسیار حیاتی است. سنسورهای قند خونی راهی بازار شده‌اند که ۲۴ ساعته و مستمر، به‌صورت ساعتی، قند خون را کنترل کرده و نتیجه تست را از طریق گوشی به افراد اعلام می‌کند. این برای کودک دیابتی که به مدرسه می‌رود و خانواده او احساس امنیت ایجاد کرده و به بهبود کنترل قند خون منجر می‌شود. در اکثر کشورهای دنیا استفاده از این سنسورها رایج است و تحت پوشش بیمه قرار دارد. اما این ابزار و امکانات مفید چون با واسطه به کشور ما می‌آیند، هزینه‌های بسیار بالایی دارند و بسیار گران تمام می‌شوند. در کشور ما هزینه استفاده از این سنسورها برای یک کودک دیابتی ماهیانه بالای ده‌میلیون تومان است و همین مشکلات زیادی ایجاد می‌کند زیرا بیشتر خانواده‌ها توان خرید ندارند. با همه این اوصاف، وقتی متوجه می‌شوند که چنین تکنولوژی وجود دارد و با کمک آن دیگر نیاز نیست نوک انگشتان کودک‌شان سوراخ شود متقاضی این سنسورها می‌شوند. چرا که شاید نیاز باشد هر کودک دیابتی در سال بیش از ۴ هزار بار از این سوزن‌ها استفاده کند.
این پزشک تشریح کرد: دیابت نوع یک، اکثرا در کودک و نوجوانان ایجاد می‌شود و دیابت نوع دو از ۳۵ سال به بالا شایع است. اما امروزه سن ابتلا به دیابت نوع دو به دلیل سبک زندگی اشتباه، مصرف دخانیات، غذای نامناسب و هوای آلوده پایین آمده است. امروزه بسیاری از کودکان و نوجوانان گرفتار اضافه وزن شدند و این موضوع در کنار کم‌تحرکی آنها، می‌تواند حتی خطرابتلا به دیابت نوع دو را بیشتر کند. دیابتی که در قدیم به عنوان دیابت بزرگسالی دیده می‌شد حالا به سنین کودکی رسیده است.
او توصیه کرد: بهتر است افراد بالای ۳۵ سال، غربالگری دیابت را انجام دهند؛ خصوصا  افرادی که BMI بدن‌شان بالای۲۰۲۵ است و در کنار آن یکی از ریسک‌فاکتورها مانند بی‌تحرکی، سابقه خانوادگی دیابت، فشار خون و چربی بالا و یا مشکل قلبی و عروقی دارند.
یک بیماری وراثتی
رقیه راه‌چمنی  ۲۵ سال است دیابت دارد. او تنها نیست و خواهر و برادرهایش هم گرفتار دیابت هستند؛ یعنی این بیماری به‌طور ژنتیکی به آنها منتقل شده است. میزان قند خون برادرش آن‌قدر بالاست که متأسفانه بینایی‌اش را از دست داده است. این ارث از پدر به آنها رسیده است و خودش تعریف می‌کند که پدر را بر اثر بیماری دیابت از دست داده‌اند. او بیشتر از خودش، نگران برادرش است که دیابت او را با مشکلات زیادی مواجه کرده‌است.
این بیماری آن‌قدر او را ضعیف کرده که گاهی بارها و بارها در خیابان روی زمین می‌افتد
او یک خواهر کوچکش را هم بر اثر این بیماری از دست ‌داده است. دیابت، خواهرش را در ۵۲ سالگی برای همیشه از خانواده گرفت.
رقیه در روز بیش از هفت قرص می‌خورد تا بتواند قند خونش را کنترل کند و گاهی برای پیدا کردن دارو با مشکل روبرو می‌شود. بارها شده که وقتی برای گرفتن دارو مراجعه می‌کند به او دارو نمی‌دهند و گاهی مجبور است چندبار به داروخانه سر بزند.